تست ذرات مغناطیسی (MT)
انجام تست ذرات مغناطیسی برای شناسایی ناپیوستگی ها و عیوب زیرسطحی که به سطح راه دارند و همچنین قابلیت مغناطیس شدن را داشته باشند مورد استفاده قرار می گیرد که می بایست یکی از خواص زیر را دارا باشند.
(که به اصطلاح به این خواص قابلیت های مغناطیس شدن می گویند.)
مواد به صورت کلی به لحاظ مغناطیس شدن به سه دسته تقسیم می شوند:
- فرومغناطیس : بهترین قابلیت مغناطیس شدن مواد و متریال ها در موادی می باشد که فرومغناطیس باشند.
- پارا مغناطیس : در بعضی از متریال هایی مورد استفاده قرار میگیرد که قابلیت مغناطیسی کمتری نسبت به مواد فرومغناطیسی دارند.
- دیا مغناطیس :در این مواد قابلیت مغناطیس شدن در مواد و متریال ها وجود ندارد.
دسته بندی کلی تست ذرات مغناطیسی به دو صورت می باشد که عبارتند از :
- مرئی : بیشترین کاربرد را در زمان اجرای تست دارند که عملا می توان گفت محدودیتی برای انجام تست وجود ندارد.
- فلوئورسنت : استفاده از این روش برای شناسایی ناپیوستگی ها و عیوبی که حساسیت بیشتری دارند می باشد.در روش فلروسنت از لامپ UV ( ماوراء بنفش ) که دارای نور مرئی می باشند و به آن نور سیاه نیزگفته می شود استفاده می گردد. پس عملیات تست به وسیله روش فلوئورسنت در نور مرئی انجام پذیر نیست.
ذرات (Particles):
ذرات مورد استفاده در تست MT از موادی که به دقت از لحاظ مغناطیس شوندگی ، شکل و قابلیت نفوذپذیری انتخاب شده اند می باشند. این ذرات، مغناطیس باقی مانده را در خود نگه نمی دارند. این ذرات از براده های تراش کاری هم کوچکترند و در حقیقت این ذرات شبیه پودر می باشند . ذرات بر مبنای روشهای استفاده آنها به دو گروه خشک و تر طبقه بندی می شوند.
ذرات مغناطیسی توسط نشت میدان مغناطیسی جذب می شوند و تجمع ذرات در محل عیب و نشت میدان می تواند موجب آشکار شدن علائم عیب شود .
ذرات مغناطیسی باید دارای قابلیت نفوذپذیری زیاد باشند تا اطمینان از این که جذب این ذرات توسط میدانهای ضعیف هم صورت می گیرد حاصل شود و همچنین باید این ذرات قابلیت نگهداری کم داشته باشند تا مغناطیس باقیمانده در آن کم باشد و این مواد باید بلافاصله بعد از قطع میدان برطرف شوند البته اگر جذب نشتی میدان نشوند.
تست ذرات مغناطیسی شامل هفت مرحله اصلی می باشد که این مراحل به ترتیب شامل :
1- آماده سازی سطح قطعه
2- برقرار کردن یک میدان دایروی در قطعه
3- بازرسی برای علائم عیوب طولی
4- برقرار کردن یک میدان طولی در قطعه
5- بازرسی برای علائم حاصل از عیوب عرضی
6- مغناطیس زدایی
7- تمیز کردن کامل سطح قطعه از مواد تست
کاربرد : در صنایع لوله سازی ، خودرو ، فورجینگ ، هوافضا ، کشتی سازی ، بازرسی فنی و غیره و ...
تکنیک ها و روش های اجرای تست ذرات مغناطیس:
- یوک
- کویل
- پراد
- هدشات
- هادی مرکزی
روش یوک (Yoke):
یوک قطعه ای است فلزی و U شکل با یک سیم پیچ پیچیده شده دور آن که جریان را از خود عبور می دهد. هنگامی که کویل حامل جریان شود در امتداد قطعه یوک ، یک میدان مغناطیسی طولی در قطعه تست ایجاد می شود. در میدان مغناطیسی ایجاد شده توسط یوک میدان مغناطیسی خارجی می تواند ذرات آهن را به شدت جذب کند و جهت بررسی عیوب سطحی به کار می رود. اگر ذرات آهن در میدان میان دو قطب یوک اعمال شود. علائم عیوب سطحی را به آسانی می توان مشاهده نمود.
جریان متناوب یکی از مناسبترین جریانهای الکتریکی است که موارد مصرف روزمره دارد به همین دلیل از آن استفاده زیادی به منظور منبعی برای تست ذرات مغناطیسی می باشد.
مغناطیس کردن به وسیله کابل (MAGNETIZATION by cable):
گاهی اوقات ابعاد قطعات به اندازه ای بزرگ است که امکان استفاده از کویل امکان پذیر نیست. وقتی این مسئله اتفاق می افتد یک سیم مسی عایق شده ( روپوش دار) را میتوان برای ایجاد میدان مغناطیسی در ماده استفاده کرد. در این روش سیم (کابل) را به دور قطعه می چرخانیم ( شبیه کویل ) تا یک میدان طولی در قطعه ایجاد شود.
استفاده از روش پراد (Use of prode method):
پراد وسیله ای است که با استفاده از عبور جریان از میله های مسی موجب ایجاد یک میدان مغناطیسی موضعی می شود . (Local magnetize)
بطور کلی با روش پراد بیشترین قدرت آشکارسازی برای عیوب موازی خط جوش وجود دارد.
دیدگاه خود را بنویسید